Wat is een baarmoederontsteking en hoe ontstaat deze?

Een baarmoederontsteking treedt meestal op bij teven (of kattinnen) van oudere leeftijd. Bij elke cyclus is er net zoals bij de mens een verandering van de spiegels oestrogeen en progesteron in de bloedbaan. Oestrogeen zorgt voor de verdikking van het baarmoederslijmvlies, progesteron zorgt voor de toename van de slijmvlieskliertjes. Op deze manier wordt tijdens elke cyclus de baarmoeder voorbereid op het ontvangen van een bevruchte eicel. Wanneer er geen bevruchting heeft plaatsgevonden wordt het opgebouwde slijmvlies terug afgebroken. Door de herhaaldelijke opbouw en afbraak van het slijmvlies kan er na een aantal loopsheden cysteuze endometrium hyperplasie (CEH) ontstaan. Bij CEH ontstaan er cysteuze verdikkingen van de baarmoederkliertjes. Tijdens de dracht, na de loopsheid, bij langdurige schijnzwangerschap of bij gebruik van anticonceptiemiddelen zijn er langdurig hoge progesteronspiegels aanwezig waardoor het risico op CEH vergroot. Een baarmoederontsteking treedt voornamelijk op 1-2 maanden na de loopsheid. Indien via de openstaande cervix kiemen vanuit de vulva (meestal E.Coli) kunnen opklimmen raakt het baarmoederslijmvlies geïnfecteerd. Door deze bacteriële infectie worden grote aantallen witte bloedcellen aangetrokken die samen een grote hoeveelheid etter veroorzaken. Bij een open pyometra kan de etter via de vulva naar buiten, bij een gesloten pyometra kan de etter niet naar buiten en zal de opzetting van de baarmoeder blijven toenemen. Door de druk van de etter zullen de wanden verdunnen en is er een risico tot scheuren met buikvliesontsteking, shock en zelfs sterfte tot gevolg. Deze ontsteking heeft door de productie van toxines ook invloed op andere organen zoals de nieren. Een snelle intervenie is daarom noodzakelijk.

Wat zijn de symptomen van een baarmoederontsteking?

• Veel drinken en plassen
• Lusteloosheid
• Koorts
• Niet eten
• Braken
• Etterige uitvloei (bij open pyometra)

Hoe wordt de diagnose gesteld?

Op basis van het verhaal van de eigenaar is er vaak al een verdenking. Het klinisch onderzoek en echografie geven de bevestiging van de diagnose.

Wat is de behandeling?

Er is slechts één adequate behandeling van een pyomeyta en dat is een chirugische verwijdering van de baarmoeder inclusief eierstokken. Omdat deze teven vaak in shock zijn of gemakkelijk in kunnen raken is infuustherapie noodakelijk. Ook een bloedonderoek om de aanwezigheid van suikerziekte en nierproblemen uit te sluiten is aangewezen.